مبارزه در راه من

بالاخره تجربه ی شیرین این چهار تفنگدار هم به پایان رسید ..

گودونگ من وچوارا دوستهای صمیمی گرمابه وگلستانن که یه عمره با همن ..ازهمون کوچیکی گودونگ من یه پسر خنگ ودست وپا چلفتی بوده که زیر سایه ی قلدر بازی های چو ارا تونسته تو تکواندو به جاهای خوب برسه ..اما ده سال پیش ..

به خاطر درمان خواهرش مجبور به ضد وبند میشه که دستش رو میشه واز این رشته خداحافظی میکنه .اما خاطره ی اون مسابقه وباخت خفت باری که داشته همیشه رو شونه اش سنگینی میکنه ونمیتونه از دست کابوس اون مسابقه خودش رو خلاص کنه ..وحالا بعد از سالها بدون هیچ امید وارزویی رویای قهرمان روبوسیده وکنار گذاشته وتنها روزهاش رو میگذرونه

از طرف دیگه چویی ارا که از اون کیجیبه های ناخلف روزگاره ..وازکودکی سودای خوانندگی در سرداشته .. بعد از سال ها به ارزوش نرسیده که هیچ ..بلکه درجا زده ومجبور شده به یه شغل رده پایین اکتفا کنه ..

خلاصه که هرکدوم یه جوری تو رسیدن به رویاهاشون شکست خوردن ..وقلبشون از نرسیدن به ارزوهاشون به درد اومده ..از طرف دیگه ما سول هی دوست صمیمی ارا وجومان رو داریم ..این دو که شیش ساله با همن ..هنوز نتونستن موقعیت مناسب برای ازدواج پیدا کنن اما کم کم با حضور کارمندی جدید زندگی بی نهایت ساده اشون دچار تغیر میشه ..

سریال خیلی ساده وشاید کلیشه ای باشه ..بارها وبارها درباره ی قهرمان هایی خوندیم که شکست خوردن اما دوباره کمر راست کردن وتونستن به رویاهاشون برسن

سریالی که علاوه بر سختی هایی که این ادم های ساده تو زندگی کشیدن به عاشقانه ی ساده اشون هم میپردازه ..ازاون دست سریالهایی که عملا هیچی برای عرضه نداره اما بیینده رو با محیط ساده وگه گاه خودمونیش جذب میکنه ..تا جایی که تا انتهای راه با این ادم های خنگ وپخمه وساده جلو میریم ..با شروع سریال یه جورهایی یاد خودم وقدیم ها افتادم که ازهرکسی میپرسیدی یه ارزو ورویای بزرگ داشت یکی دکتر ویکی خلبان ویکی جراح پوست ومو وزیبایی .. شاید تنها تک وتوک تونستیم به اون رویاهامون برسیم وهمگیمون تو این مسیر طولانی شکست ها خوردیم ورویاهامون رو به دست فراموشی سپردیم

دقیقا هرکسی میتونست با این سریال همزاد پنداری کنه مخصوصا محیط عادیش واون نمای خونه های تو درتو خیلی جالب بود ..حداقل دیگه خبری از اشرافیت ولباسهای انچنانی بازیگرها نبود نیمی از کار چوارا ودونگ من با یه تیشرت وشلوار ورزشی تو سریال جولان میدادن ..من که دونگ من رو میدیدم انگار فک وفامیلیمون رو میدیدم ...خخخخ

درمورد بازیگرها ..

خب یادتونه که گفته بودم از بازی عاشقانه ی مرد اول زیاد راضی نیستم اما خداروشکر اینجا کاملا به نقشش میخورد یه جورهایی خل وچل وکله خر ..از اینها که بی هوا با کف گرگی میرن تو صورت طرفشون ..خخخخ

چوارا ..به نظر من با وجود اینکه چشمهاش تابه تاست وزیبایی خاصی هم نداره وشاکیم اینقدر رو زیبایی این دختر مانور میدن ..اما همیشه نقش هایی بازی کرده که کاملا سغجی بودنش رو به رخ میکشیده ..از همین هم راضیم ..از سریال وارثان گرفته تا نسل خورشید واینجا ..کاملا به این نقشش میخورد ..یه دختر حاضر جواب پررو .

اما ملوس سریال ..سول هی ..وای من اینقدر دوستش داشتم ..خیلی کیوت وبامزه ومهربون بود ..ازاونهایی که با هیچی میسازن ..از اول تا اخر سریال مطمئن بودم از سر جومان هم زیاده ..یعنی وقتی کارهای خونواده شوهرش رو میکرد دلم میخواست دسته جمعی خونواده ی جومان رو منهدم کنم ..

با اینکه سریال های طنز معمولا از ریتم میوفتن ..اما از این سریال خیلی راضی بودم ..چرا که تا لحظه ی اخر هم سعی شده بود طنزش رو حفظ کنه ..از این جهت بهش نمره ی خوبی میدم ..

روند سریال هم رو به جلو بود ..اوایل سریال با رقیب داستان جلو رفت وکم کم پای عاشقانه ی چوارا ودونگ من به میون اومد وبعد هم مسابقه ی اصلی ...

به عنوان سکانس برتر ..

قسمتی که چوارا یواشکی به مسابقه ی دونگ من اومده بود رو انتخاب میکنم ..

(دونگ من ..تو دردسر افتادم ..حالا وقتی گریه میکنی هم خوشگلی ..)

پایان سریال هم خیلی خوب بود ..خوب تر از اونکه توقعش رو داشتم ..با یه لبخند گنده از سریال خداحافظی کردم ..مخصوصا اینکه زیاد هم رو قهرمانی دونگ من مانور داده نشد ..فقط نشون داد که حریفش رو برد ..تا همینجا ..بیشتر از اون اغراق بود که به نظر من جالب نمیشد ..از طرف دیگه هم از اول داستان دوست داشتم بدونم ارا قراره بالاخره چه جوری به رویاش برسه ..که نویسنده خیلی خوب به این ایده جهت داد ..

در کل به سریال نمره ی 8.3 رو میدم وبه عنوان یه سریال طنز وورزشکاری حتما پیشنهادش میکنم ..