خلاصه داستان :
یو هه جونگ ( پارک شین هه ) یه دختر گانگاستر ، سرکشی که زخم و اسیب زیادی هم دوران بچگیش و هم در دوران دبیرستان می کشه . یو هه جونگ دختر با استعداد و زرنگیه اما به خاطر اتفاقات زندگیش نا امیده ، بلد نیست چطوری از استعداداش استفاده کنه و قدر خوشو نمیدونه . ( مث خیلی از ما انسانا )

که یه روز پدرش ، هه جونگ رو پیش مادر بزرگش میبره ( توی شهر دیگه )
که در اونجا مادر بزرگش و همچنین معلم زیستش هونگ جی هونگ (کیم رائه وون ) سعی میکنن که بهش کمک کنن

بازی بازیگرا :
بازی بازیگرا رو دوست داشتم هم شین هه هم رائه وون
شین هه که کلا بازیش خوبه هم تو پینوکیو ، هم وارثان ، توزیبایی ، اما تو این سریال پخته تر بازی میکرد و هم شخصیتش خوب بود
کیم رائه وون هم بهترین بازیش توی سریال شوالیه سیاه و این سریال بود سریال های دیگم بازی کرده اما قدیمی ان
لی سان کیون هم زیاد از بازیش خوشم نمیاد کلا تو فیلم هاش ادا زیادی در میاره

توی پنیر در تله که واقعا مزخرف بازی کرد اما تو سریال پری وزنه بردار خیلی پیشرفت داشت و بهترین کارش بود
اول های سریال جی سو کمی حضور داره و یو هه جونگ رو دوس داره ( بیچاره جی سو همیشه تو عشقش ناکامه توی این سریال ، تو عاشقان ماه که تا اخر هه سو رو دوست داشت ، توی دوبونگ سون دلاور ) بعد تو سریال حضورش کم رنگ میشه

یون کیون سانگ هم متوسط بازی میکنه به نظرم بهترین بازیش در پینوکیو بود

نقد سریال
نقاط ضعف سریال :

1 - اول سریال کمی از حال رو نشون میده بعد میره به گذشته به نظرم کارگردان کار بدی کرد چون اینطوری کنجکاوی بیننده رو از بین میبره

2- اینکه مثلث عشقی خیلی قوی نداشت در حد متوسط بود اما انتظار بیشتر از اینا داشتم

نقاط قوت سریال :
1- یکی از نقاط خوب و پرنگ سریال این بود که در مورد جراحی مغز و اعصاب بود و قشنگ و کامل صحنه های عمل رو نشون میداد که خییلی خوب بود و ادمو به جراحی مغز علاقه مند میکرد
2- یه نکته دیگه این بود که تو سریال چیزای زیادی هم درباره مغزمون یاد میگرفتیم
3- نقطه قوت دیگه ای که داشت این بود که دیالوگ های بسیار بسیار زیبایی توی سریال گفته میشد و ادم ازشون چیزای زیادی یاد میگرفت ، سکانس های برتر زیاد داشت نمیگم خوتون ببینید بهتره :)
4- تو سریال مثل خیلی سریال های کره ای لوس بازی نداشت و الکی کش دارش نمیکردن یا مثلا مثل خیلی از سریال های کره غیر واقعی نبود یا پر از کلیشه های احمقانه نبود کلیشه هایی مثل عشق دوران بچگی یا مثلا پسره دختره رو بخاطر اتفاقاتی که افتاده ول کنه و خیلی از کلیشه های احماقانه دیگه که تو زندگی واقعی اصلا وجود ندارن
5- تو بعضی از سریال های کره ای دختره عشقشو به پسره ابراز میکنه که واقعا خیلی بدم میاد چون اینطوری دختره ارزش خودشو میاره پایین ، و اگر این اتفاق تو زندگی واقی رخ بده 99 درصد غیر ممکنه که به ازدواج ختم شه . خدارو صد هزار مرتبه شکر که این سریال این کلیشه مزخرف رو نداشت
6- منظورم از اینکه غیر واقعی نبود اینه که مثل دکتر غریبه معجزات پسره رو نداشت کمی غیر واقعی بود ( به طرفدارای لی جونگ سوک و سریال دکتر غریبه توهین نمیکنم )
آهنگ های سریال : اهنگاش رو خییلی دوست داشتم مثل اهنگ No way , یا اهنگ sunflower ، اهنگاش عموما خوب بودن طوریه که میتونین همیشه گوش بدین ، اهنگ های بی کلام سریال هم خیلی به سریال میخورد
امتباز خودم به سریال : 8/5 از 10