شخصیتها:

دکتر کیم: استاد همه چی تموم بیمارستان دولدام. یه جراح کارکشته و یه پزشک حاذق.در عین حال یه انسان درستکار و یه معلم اخلاق واقعی.

زوج های اصلی هر فصل به اضافه ی پرسنل بیمارستان دولدام و گوسان و دشمن درجه یک دکتر کیم یعنی دو یونگ وان(تعدادشون زیاده دیگه دونه دونه توضیح نمیدم)

 

 

داستان در هر دو فصل از بیمارستان اصلی شروع میشه و در دولدام ادامه پیدا می کنه. بیمارستان گوسان سئول که با ریاست یه ادم خبیث به اسم دو یونگ وان فقط به دنبال سود بیشتر و پوله و به همین منظور پرسنل رو جوری انتخاب می کنه که بیشتر براش منفعت داشته باشه وبقیه رو به اجبار بیرون میریزه و به بیمارستان های حاشیه ای می فرسته.

یکی از بیمارستان های شعبه ای ، بیمارستان دولدامه که یه بیمارستان قدیمی در مسیر بزرگراهه. در هر دو فصل پزشکانی که زوج اصلی ما رو تشکیل میدن به خاطر مسائلی به این بیمارستان فرستاده میشن . وقتی اون ها با هزار ارزوی بر باد رفته خودشون رو در دولدام تبعیدی میبینن و تلاش می کنن که به سئول برگردن جادوی واقعی اشکار میشه و اون بودن استادی مثل دکتر کیمه . این استاد به حدی روی اون ها تاثیر میزاره که از اون ها نه تنها دکترها بلکه انسان های بهتری میسازه.

 

 

نقد:

اول از همه بگم که من این دو فصل رو پشت هم دیدم و در واقع 36 قسمت سریال رو دنبال کردم ولی برای حتی یک قسمت خسته و دلزده نشدم . داستان در هر دو فصل به حدی جذاب و پر کشش هست که تا قسمت اخر بیننده رو نگه داره و بتونه بین مخاطبان کره ای هم بالاترین ریتینگ رو به دست بیاره.

دکتر کیم یه سریال پزشکی همه چی تمومه. مثل بقیه سریال های این ژانر به یه حوزه ی خاصی از جراحی نپرداخته و تمام جراح های مختلف در کنار هم در اورژانس دولدام کار می کنن. ما شاهد جراحی های عمومی و داخلی ، قلب، اورتوپد ، سرپایی و ... هستیم و به حدی این عمل ها واقعی و جذابه که واقعا تو حس و حال اتاق عمل سیر می کنید.

به دلیل قرار گرفتن دولدام در مسیر چند بزرگراه و زیاد بودن بیماران حوادث ، در کنار جراحی ها ما شاهد مورد های اورژانسی زیادی هستیم و به حدی اورژانس و همه سختی ها ش رو جالب نشون میده که من تا به حال در هیچ کدوم از سریال های پزشکی شاهد همچین جوی نبودم.پرداختن به بیماران با شرایط مالی، اخلاقی و شغلی مختلف که شرایط متفاوتی دارند از وجه تمایزهای دیگه سریاله.برای تک تکشون وقت گذاشته میشه و داستان زندگی هر کدومشون یه نکته اخلاقی خوب داره.  

اما مهم تر از همه ی این ها و در واقع اصلی ترین مشخصه ی این سریال بخش اخلاقی اونه. ماها سریال پزشکی زیاد دیدیم و چشم و گوشمون از دیدن جراح و اتاق عمل و این جور حرف ها پره ولی کمتر سریالی دیدیم که یه پزشک این قدر انسان باشه. به جرئت می تونم بگم دکتر کیم نه تنها استاد پرسنل دولدام بلکه استاد همه ی مخاطبان بود. حرف هایی که میزد و روش برخوردش با مسائل به عمق جان ادم می نشست.

من فصل اول  سریال رو به خاطر بازیگرهای زوج اصلی شروع کردم ولی با دیدن استاد کیم همه کس و همه چیز رنگ باخت. به حدی شیفته ی این انسان بزرگوار شدم که بعد از قسمت اخر فصل دوم برای دلتنگی ندیدنش اشک ریختم. دلم نمی خواست تموم بشه. حاضر بودم صد قسمت دیگه ببینم ولی تموم نشه.

استاد کیم علاوه بر این که هم در اورژانس و هم در اتاق عمل پزشک افسانه ای بود در زندگی تک تک پرسنل دولدام به حدی موثر بود و به حدی در تربیت پزشکان جوان تاثیر داشت که شک دارم پدر و مادرشون این قدر تاثیر داشته باشه. شما در هر دو فصل ادم ها رو در اول و اخر داستان با هم مقایسه کنید و از این همه تغییر به شگفت بیاید. جالب تر این که حتی پسر دو یونگ وان هم به خاطر داشتن استادی مثل دکتر کیم از راه و روش پدرش برید و اینجاست که اهمیت کار یه معلم اشکار میشه.استادی که همیشه به فکر عزت نفس شاگردش هاش هست و ازشون دفاع می کنه. بهشون میگه « ادم هایی که زانو میزنن تا احساس بهتری پیدا کنن ، عذرخواهی می کنن تا مشکل درست نشه در حالی که تقصیری ندارن ، ساکت می مونن و میزارن که بقیه فکر کنن که ارزش جنگیدن ندارن ، اگه بخوای بهونه بیاری و به این کار عادت کنی اخر وعاقبتت میشه یکی که یه زندگی بی ارزش داره و همش بهش زور گفته میشه»

از این مسائل که بگذریم بهتره به جنبه های دیگه کار هم توجه کنیم. یکی از اون ها رومنس سریاله. این سریال در عین این که عاشقانه است ولی یه رومنس معمولی نیست.یعنی دو نفر بیان و عاشق هم بشن و صرفا ماجراهاشون سر این جور حرف ها باشه. زوج اصلی قبل از این که با هم باشن اول خودشون رو میسازن و بعد از این که انسان بهتری شدن مسئولیت یه نفر دیگه رو هم می پذیرن. این بهترین چیزیه که در مورد رومنس این سریال می تونم بگم. اگه یه ادم در فردیت خودش هنوز به شدت متناقض و رشد نیافته باشه نمی تونه در تعامل با یه ادم دیگه موفق باشه. اون ها در کنار این که به هم علاقه نسبی ای پیدا کرده بودند اول شخصیتشون زیر سایه معلم اخلاقی مثل دکتر کیم رشد و پرورش پیدا کرد و بعد تونستن در ربطه با هم عشق خوبی رو تجربه کنن. این در مورد رومنس های جانبی کار هم صدق می کنه.

بازیگرهای فصل اول یعنی یو یونگ سوک و سئو هیون جین  هر دو بازیگرهای شناخته شده و خوبی هستن . در کنارشون یانگ سه جونگ ،کیم مین جه و خیلی های دیگه هنرمندی کردن. در فصل دوم همون اول خییلی جالب بیان کردن که چرا بازیگرهای فصل یک نیستن. یکی مثلا برای سربازی رفته و دومی برای پروژه ی تحقیقاتی موقتا رفته خارج .ولی هر دو برمی گردن و حتی چند بار ازشون در طول فصل دوم اسم برده میشه و حتی باهاشون تلفنی هم صحبت میشه و این ادب نویسنده رو می رسونه که برای شعور مخاطب ارزش قائل بود . این مورد برای چند تا از پرسنل هم که نبودن رعایت میشه.

اما فصل دوم ان هیوسوپ و لی سونگ کیونگ که اینا هم هر دو بازیگرهای خوبی بودن و با مشکلاتی متفاوت از زوج فصل اول به دولدام اومدن ولی مثل اون ها به حدی تغییر کردن که مسیر زندگیشون تغییر کرد.

از نظر رومنس تقریبا در یک سطح بودن و نمی تونم بگم کدومشون بهتر بود ولی با اون که هر دوشون نونا رومنسی بودن این قدر کارکتر مرد خوب و مردونه ظاهر شد که اگه بازیگرهاش رو کسی نمی شناخت بعید بود بفهمه پسره کوچیک تره.

نکته بعد می تونم به جو گرم و صمیمانه پرسنل بیمارستان دولدام اشاره کنم که به حق مثل یه خانواده بودن. چقدر باهاشون خندیدیم و چقدر باهاشون گریه کردیم. اینجا هم از اون جمع های کی درامایی هست که دلتون می خواد شما هم عضوش باشید.

نکته بعد دیالوگ های با معنی و جذابیه که شما در تمام سریال شاهدش هستید دیالوگ هایی که خیلی خیلی دقیق و مهمه . یه وقتایی حس می کنی چقدر به شنیدن بعضی جمله هاش نیاز داشتی. چقدر حرف هایی که در قالب تشویق و تنبیه به جوان تر ها زده میشه برای شما هم می تونه کاربردی باشه. شاید اگر همه ما می تونستیم کسی مثل استاد کیم رو تو زندگی داشته باشیم الان چه بسا ادم های بهتر و موثرتری بودیم. اگر کسی بود که به درستی تشویقمون می کرد و به جا تنبیه می کرد و با سوال پرسیدن شاگردش رو به فکر و تحقیق وا میداشت شاید می تونستیم خیلی بهتر عمل کنیم. یکی که با لبخندش، با عصبانیتش، با خونسردی و با حرف هاش حسابی راهنمایی ات می کنه.

جدا از تیم نویسنده و بازیگران باید به طراح لوکیشن و فیلمبردار کار هم افرین گفت. ما همیشه تصوری که از یه بیمارستان داریم یه ساختمون بلند با راهروهای سفید و طولانیه ولی دولدام انگار یه قلعه افسانه ای بین بیمارستان هاست. با ظاهر خاص بیرونش و طراحی داخلی عجیبش یه تنوع جالب بین سریال های ژانر پزشکیه در کنار اون فیلمبرداریه خوبشه که صحنه های پر هیجان رو با تب و تاب و سکانس های رومنس رو با لطافت نشون میده. نماهایی که از دکتر کیم میگیره که دیگه حرف نداره .

اما نکته های منفی. اول این که چرا این همه نفرت بین دکتر کیم و رئیس دو بود. حتی اگر مشکلی تو گذشته داشتند بازم بعد از این همه سال دیگه این قدر نباید چوب لای چرخ استاد کیم می کرد. دوم اون زنی که سکانس اخر فصل اول نشون دادن کی بود؟ چرا هیچی در موردش نگفتن تو فصل بعدی؟ سوم رابطه سرپرستار با دکتر نام و مدیر جانگ اخرشم یه جورایی مبهم تموم شد. چهارم چرا همه اون جا بعد یه مدت برای خودشون یه زوج پیدا کردن ولی دکتر کیم این همه سال یه پزشک معروف بود ولی همش تو اتاقش یا گوشه ی اورژانس می خوابید. زن و بچه که هیچ انگار خونه هم نداشت :/

 

پایان بندی:

در هر دو فصل هم تکلیف زوج های اصلی مشخص شد و هم تکلیف دولدام و استاد کیم. همه چیز همون جوری شد که باید میشد و راضی ام ازش

 

 

دکتر رومانتیک از اون سریال هاست که من موقع پخش نرسیدم ببینمش و وقتی خبر پخش فصل دومش اومد بالاخره یه جا براش باز کردم و شروعش کردم ولی پشیمونم که چرا زودتر ندیده بودمش. این سریال در کنار هیجان کلی ارامش و حال خوب داره و در کنار اشک هایی که باید بریزی خنده های زیادی هم می کنی . از دیدنش کلی انرژی گرفتم. خوشحالم که این سریال قشنگ رو دیدم و خوشحال تر که تونستم براش یه نقد بنویسم و با شما هم به اشتراک بزارمش. امیدوارم شما هم ببینید و دوستش داشته باشید.

در اخر با جمله معروف استاد کیم تموم می کنم:

از پرسیدن درباره ی این که « چرا زندگی می کنیم و هدف زندگی چیه؟ » دست برندار. زمانی که تسلیم بشی همه چیز بی معنی میشه و زندگی رومانتیکت به پایان می رسه. :)